Hoe kom jij in beweging?
We willen allemaal vooruit.
Ook als team of organisatie. Toch merken we vaak dat het niet goed lukt. Het gaat niet snel genoeg, je draait in kringetjes rond, of er zijn heel veel mensen heel hard aan het werken maar de gezamenlijke richting is niet helder, of is niet meer van deze tijd.
Je wilt vooruitgaan om in contact te blijven. In contact met je doelgroep, in contact met je eigen mensen. In aansluiting met de omgeving kun je blijven toetsen of je zinvol en waardevol werk doet. Zinvol en waardevol werk vraagt steeds om heroriëntatie en nieuwe beweging.
Wat maakt het soms lastig om vooruit te gaan, om het oude vertrouwde los te laten en in beweging te komen en te blijven?
Stilstaan om koers te bepalen
Allereerst moet je natuurlijk helder krijgen wat vooruitgang inhoudt. Als je op iedere verandering in de omgeving direct reageert, word je als speelbal heen en weer geslingerd. Het is doodvermoeiend en je komt uiteindelijk nergens. Het ontbreekt je aan eigen richting. Wat in je omgeving vraagt werkelijk om beweging en in welke richting? Wat is de intentie van de organisatie? Je moet bereid zijn om ook stil te staan. Stilstand is geen achteruitgang, stilstaan doe je om koers te bepalen. Als je heel graag hard vooruit wilt, is stilstaan niet vanzelfsprekend!
Een goede koers vraagt om het juiste abstractieniveau
Laatst fietste ik een eind op met iemand die me al eerder had verteld over de verschillende mogelijkheden die hij opeens kreeg om ander werk te gaan doen. Tijd voor verandering! Hij vertelde nu dat hij er onrustig en chagrijnig van was. Al pratend/vragend werd duidelijk dat hij vooral was gericht op wat van buitenaf op hem af kwam, en hij zich daarvan afhankelijk maakte. Wat gaat het worden, zou er wel iets van komen? Hij had, bleek mij, nog geen beslissing in zichzelf genomen over Dat en Wat hij anders wilde. In zijn geval: niet alleen een functie waar je gewaardeerd wordt op je visionaire en strategische vermogens, maar een functie die ook de ruimte en vrijheid biedt om je vergezichten waar te maken. Zodra hij besloot dat hij daarvoor zou gaan, vond hij rust in zichzelf en kon hij van daaruit in beweging komen.
Mmmm… als iemand blij is met zo’n inzicht, moet ik even checken of ik dat voor mezelf ook wel toepas…. Richt ik mezelf te veel op een uiterlijke vorm, op iets of iemand in mijn omgeving waardoor ‘het’ voor mij kan gebeuren? Welke beslissing heb ik dan nog niet voor mezelf genomen?
Beweging zit in jezelf
Soms denken ‘bazen’ dat ze mensen wel eventjes in beweging kunnen brengen met een heldere instructie. Maar van het idee van een ander kom IK niet in beweging. Wat ik nodig heb, is dat ik iets voor me ga zien, een nieuw perspectief. De sleutel tot mijn beweging zit in mijzelf, ik moet iets voelen. Pas als iets IN MIJ wil gaan bewegen, kan het gaan lukken.
Dat is als zingen, wat ik graag doe. Ik wil iets van mijzelf laten horen, iets naar buiten brengen. Als ik niets hoor in mijn hoofd, wordt wat eruit komt vals of uit de maat. Ik heb het nodig om het lied, de volgende maat, in gedachten al te kunnen horen, dan kan ik er vorm aan geven.
Iets ‘NIET’ willen is uiteindelijk ‘niet willen’
Als ik probeer te bewegen vanuit iets dat ik niet (langer) wil, kom ik niet verder. Met veel discipline en afzien houd ik het een hele tijd vol om braaf dat nieuwe liedje in te studeren als ik niet wil dat de dirigent van mijn koor op de volgende repetitie loopt te mopperen. Of als ik oefen omdat ik vind dat ik pas tevreden mag zijn met mezelf als ik hard heb geoefend. Maar na een tijdje breng ik het niet meer op. Hersenen verstaan dat woord ‘niet’ trouwens slecht! Dus ze registreren alleen ‘ontevreden,… mopperen,…moeten…’.
Wel willen……
Als ik mijn aandacht kan richten op de kick die het geeft als ik los durf te gaan en mijn stem alle ruimte geef… Als ik mijn aandacht kan richten op het fijne gevoel van samenzang: ik, die samen met die anderen die emotie teweeg kan brengen door met dat lied, samen, meerstemmig, te zingen…. De energie die het geeft als dat lukt! Als ik me kan richten op dat beeld, dan krijg ik de goed zin die ik nodig heb om te oefenen.
En dan… ik heb gekozen voor een nieuw lied. Maar een tijd lang ligt het oude liedje natuurlijk nog vooraan in mijn gedachten. Ik kan het gemakkelijk uit het niets weer lopen neuriën, heel onbewust. Terwijl ik met de grootste moeite maar niet op die nieuwe melodie kan komen!
Ik moet die nieuwe noten dus uitzoeken, uitzoeken hoe de tekst is, hoe die twee samenvallen. Een pas op de plaats om de volgende stap te kunnen zetten. Oefenen. Steeds opnieuw weer die inzet doen, merken waar de lastige stukken zitten die niet makkelijk in het gehoor liggen en extra alertheid vragen. Eén keer kiezen voor iets nieuws maakt nog niet dat het gebeurt. Het vraagt telkens bewuste aandacht om de dingen anders te gaan doen, andere patronen te gaan maken.
Wel willen is uiteindelijk heel vaak kiezen!
De omgeving gaat meewerken…
Als je je bewust bent geworden van waar je heen wilt bewegen, kan de omgeving daarin mee gaan werken. Doordat je waarneemt vanuit de nieuwe bestemming en de beweging, ga je herkennen wat je helpt, kun je kansen benutten en om valkuilen (oude liedjes) heen lopen. De beweging wordt een plezier, de bestemming klinkt als muziek in de oren! En alles is begonnen bij iets dat jou raakt, dat jij voelt, waar jij heen wilt….
Wat is jouw bestemming? Is het tijd om oude patronen te doorbreken?
